Մենք տանն ենք այսօր:Անձրև է:Փինկին սիրում է պահարան:Հիմա նա քնում է պահարանի մոտ:Սևուկը սիրում է բազմոց:Ես սիրում եմ աթոռ:Նա նստում է բազմոցին:Հիմա ես խաղում եմ աթոռի տակ իմ պոչիկի հետ:
-Ես կարո՞ղ եմ խաղալ քեզ հետ,-հարցրեց Սևուկը:
— Բայց ես խաղում եմ իմ պոչիկի հետ:Ես կարողանում եմ խաղալ իմ պոչիկի հետ և քո հետ:Սևուկը տխուր է:Նա ցանկանում էր խաղալ, և նա խաղում է իր պոչիկով:Փինկին արթնանում է:Նա դուրս է գալիս պահարանից և նայում մեզ:
-Ի՞նչ եք անում դուք,- հարցրեց նա:
-Մենք խաղում ենք մեր պոչիկներով,-պատասխանեցինք մենք:
-Բայց դա լավ չէ:Դուք չեք կարողանում խաղալ միասին,-ասաց Փինկին:
-Ռեդդին խաղում է իր պոչիկով, ես իմով,-ասաց Սևուկը:Փինկին մտածում է,մտածում և ասում.
-Դուք կարող եք խաղալ միասին: Սևու՛կ, դու կարող ես խաղալ Կարմիրի պոչիկով:ԵՎ Կարմի՛ր ,դու կարող ես խաղալ Սևուկի պոչիկով:
-Դու շատ մաքուր ես Սևուկ,-ասացի ես: Փինկին շատ ուրախ է:Սևուկը և ես ուրախ ենք նույնպես:Հիմա մենք խաղում ենք միասին:Փինկին խաղում է իմ պոչիկով,ես խաղում եմ Սևուկի պոչիկով,Սևուկը խաղում է Փինկիի պոչիկով:Ինչ գեղեցիկ օր է:
lilitsyuzi2002
Lilit 